نقد فیلم Harriet
فیلم Harriet که براساس یک داستان واقعی ساخته شده، در تلاش برای روایت این داستان چندان موفق عمل نمی‌کند.
فیلم‌هایی که براساس داستان یا زندگی‌های واقعی ساخته می‌شوند، بخش جدایی ناپذیری از سینما هستند و هر ساله شاهد ساخت و انتشار فیلم‌هایی زیادی در این رابطه هستیم. فیلم‌هایی با موضوع برده‌داری و نژاد پرستی یکی از این دست فیلم‌ها است که طی این سال‌ها نیز شاهد ساخت و انتشار آثار تحسین شده زیادی در این رابطه بودیم و حتی فیلم‌هایی نیز بوده‌اند که با روایت چنین موضوعی توانسته‌اند جایزه اسکار دریافت کند که شاید مهمترین فیلمی که طی این سال‌ها با موضوع برده‌داری ساخته و منتشر شده، فیلم Twelve Years a Slave باشد که این فیلم توانست سه جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم سال را دریافت کند.
فیلم Harriet (هریت) یکی از جدیدترین فیلم‌ها با موضوع برده‌داری و نژاد پرستی است که یک داستان واقعی را در یک دوره مهم در کشور آمریکا دنبال می‌کند که این فیلم داستان زنی را روایت خواهد کرد که به سمبل مبارزه با برده‌داری و آزادی هم نوعان خود تبدیل می‌شود. فیلمی که مانند روایت هر داستان واقعی روی یک لبه تیغ حرکت می‌کند و حال سوال اصلی این است که آیا سازندگان فیلم توانسته‌اند در نمایش این شجاعت و فداکاری موفق عمل کنند و فیلمی که این شخصیت سزاوار آن است، را به نمایش بگذارد؟ با نقد فیلم Harriet و رسیدن به جواب این سوال با ما همراه باشید.
فیلم Harriet داستان یک دختر برده به‌نام آرامینتا راس که با نام مینتی بیشتر شناخته می‌شود، را دنبال می‌کند که از مزرعه محل زندگی خود برای آزادی و یک زندگی عادی به تنهایی به سمت فیلادلفیا فرار می‌کند و در ادامه وی به یک مبارز برده‌داری و آزادی هم‌نوعان خود تبدیل می‌شود و او در تلاش است تا برده‌داری در کشور محل زندگی‌اش را ریشه کن کند. مینتی که پس از آزادی نام هریت تاپمن را انتخاب می‌کند، به موسی شهرت پیدا کرده و بیشتر برای شجاعت و فداکاری‌اش شناخته شد.
فیلم‌هایی که براساس یک اتفاق یا یک داستان واقعی ساخته می‌شوند، همواره روی یک لبه تیغ حرکت می‌کنند و سازنده اصولا باید بتواند هم داستان و این اتفاق را به درستی و به بهترین شکل ممکن روایت کند و هم اینکه از تبدیل شدن اثر به یک فیلم خشک و بی‌روح که فقط قرار است یک داستان را به ما به شکل یک مستند نشان دهد و حتی خواندن نوشتاری داستان برای بیننده شاید جذاب‌تر باشد، جلوگیری کند.
فیلم «هریت» جدیدترین فیلم با چنین تلاشی است که مدتی پیش به‌روی پرده‌های سینما رفت و تمرکز آن روی یک زن رنگین پوست بود که در تلاش برای آزادی بوده و در ادامه به یکی از معروف‌ترین اشخاص در زمینه مبارزه با برده‌داری تبدیل می‌شود. موضوعی که حتی در سینمای امروز که به‌نظر می‌رسد از چنین داستان‌های بسیار اشباع و تکراری شده، هنوز جذابیت خاص خودش را دارد.
فیلم Harriet اولین قدم که تلاش مینتی برای آزادی و فرار از نظام برده‌داری است، را نسبتا خوب بر می‌دارد و ما زنی را شاهد هستیم که نگران آینده خود و همسرش است و در تلاش است تا از مزرعه برای یک زندگی آزاد فرار کند تا به سرنوشت خواهرانش و حتی مادرش دچار نشود. بخش اول مشکلات فیلم از همین قسمت شروع می‌شود که در همان ابتدای سفر مینتی ما تنها شاهد بخشی از مشکلات و سختی آن هستیم و در بخش دوم کمتر با خستگی و درد او همراه می‌شویم و این روند تا پایان فیلم ادامه پیدا می‌کند.
مینتی که پس از فرار از خانه حال آزاد شده، اکنون تصمیم به آزاد کردن اعضای خانواده و دیگر سیاه‌پوستان در بند برده‌داری می‌گیرد. دقیقا بخشی که فیلم نیاز به کمی دلهره، هیجان و تعلیق دارد و ما باید عمیقا از چنین موضوعی تنفر پیدا کنیم و همیشه نگران هریت باشیم، اما سازندگان فیلم خیال بینندگان را با صحنه‌های رویا دیدن هریت راحت می‌کند و تمامی ماموریت‌های او با کمترین چالش با موفقیت همراه می‌شود و همین موضوع باعث خواهد شد تا ما کمتر سختی این ماموریت‌ها را درک کنیم و با شخصیت اصلی همراه شویم.
