تراانسان‌هایی که در حال ارتقای بدن خود هستند

وینتر مراز می‌گوید که دوست دارد کلیدهایش در دستش باشند ولی منظورش این نیست که آن‌ها را در دستان خود نگه دارد. او واقعا کلید در خانه‌اش را به شکل یک ریزتراشه (میکروچیپ) در دست چپ خود کاشته است. او در دست راست خود ریزتراشه‌ی دیگری کاشته است که مانند کارت ویزیت عمل می‌کند اما در عین حال می‌تواند برای ذخیره‌ی اطلاعات پزشکی مهم جهت استفاده در مواقع اضطراری نیز عمل کند.

این مهندس 31 ساله، آهنربایی نیز در یکی از انگشتانش دارد که به او اجازه می‌دهد تا میدان‌های الکترومغناطیسی را حس کند؛ چیزی که به‌گفته‌ی خودش، در کارش به او کمک می‌کند. اما تمام ارتقا‌های بدن او کاربردی نیستند. او دو ایمپلنت LED نیز دارد که وقتی آهنربایی از بالای آن‌ها عبور می‌کند، روشن می‌شوند و زیر پوستش می‌درخشند. او می‌گوید چیزهایی که روشن می‌شوند و می‌درخشند را دوست دارد. وینتر جزو افراد در حال افزایشی است که خود را تَرانسان می‌خوانند.

اعتقاد آن‌ها این است که انسان‌ها می‌توانند از محدودیت‌های جسمی و ذهنی خود فراتر بروند و بدن خود را با استفاده از تکنولوژی ارتقا دهند. برای وینتر، نخستین پیشرفت سایبری‌اش داوطلبانه نبود بلکه این قطعات پس از تصادفی شدیدی که موجب شکستگی کمر، مچ پا و زانوهای او شد، در بدن کاشته شد. کمر وی به‌وسیله‌ی جراحی پیچ‌و‌مهره شد و کاسه‌ی زانوی او با یک زانوی چاپ سه‌بعدی جایگزین شد.

او در مصاحبه با بی‌بی‌سی اسکاتلند (The Nine) گفت: اگر من این کاسه‌ی زانوی سایبرنتیک را نداشتم، نمی‌توانستم راه بروم. پس از این حادثه، او به‌طور داوطلبانه به سمت ایجاد تغییرات شخصی مانند کاشت ریزتراشه‌هایی در دستان خود رفت. تراشه‌ی RFID (شناسایی فرکانس رادیویی) کاشته‌شده در دست چپ او، روی قفل خانه‌اش مانند کارت‌های امنیتی که در بسیاری از محل‌های کار استفاده می‌شوند، عمل می‌کند.

این بدان مفهوم است که نیازی نیست او کلیدها را در دستش بگیرد و دست‌هایش برای گرفتن عصای پیاده‌روی آزادند. تراشه‌ی NFC (ارتباط میدان نزدیک) که در دست راست او کاشته شده است، کاربردهای بالقوه‌ی فراوانی دارد. این تراشه از همان نوع تراشه‌هایی است که به تلفن‌ها و تبلت‌ها اجازه می‌دهد تا به‌راحتی اطلاعات خود را با هم به اشتراک بگذارند. وینتر با این طرز فکر که انسان نباید بدن خود را دستکاری کند، مخالف است و می‌گوید این چیزها مخصوصا برای افرادی که ناتوان هستند، مورد نیاز است.

استیون رایل، یک اپراتور فنی 26 ساله از منچستر می‌گوید که می‌خواهد برای اینکه دست‌هایش هوشمند شوند، از این تراشه‌ها استفاده کند. او می‌گوید: ما تلویزیون‌های هوشمند و تلفن‌های هوشمند داریم؛ همه چیز هوشمند است، پس چرا من نتوانم هوشمند باشم؟ استیون معتقد است که ترا انسانیت گام منطقی بعدی در توسعه‌ی انسان است. او می‌خواهد فناوری را چنان درون بدن خود برنامه‌ریزی کند که به بیولوژی شخصی او پاسخ دهد. او اولین ایمپلنت خود را در یک کلینیک خصوصی در لستر دریافت کرد.

ادامه مطلب