تکالیف زیاد، وقت کم - بخش اول

بحران تکالیف

مادری همیشه فکر می کرد ناراحتی ها درباره حجم زیاد مطالب اغراق است. پسرش هیچ گاه بیشتر از نیم ساعت مشق ننوشته بود. اما زمانی که مدرسه اش را عوض کرد، حجم تکالیفش زیاد شد و شش کلاس داشت و برای هر کلاس باید نیم ساعت مشق می نوشت و با یک کوله پشتی پر از تکلیف به خانه بر می گشت.

مادر می گوید «از 8 صبح تا 3 بعد از ظهر در مدرسه بود و بعد تمرین فوتبال داشت و ساعت 5 به خانه می رسید و بعد همه با هم شام می خوردیم و ساعت 7 می توانست تکالیفش را شروع کند. او نمی توانست استراحت کند و استرس او به همه منتقل شده بود. ما سریع غذا را تمام می کردیم چون می دانستیم ساعت ها باید مشق بنویسد و حتی قبل از اینکه غذایش را تمام کند برای اینکه به او کمک کنیم، التماس می کرد».

پسراکنون 15 ساله است و به دبیرستان می رود. اما مادر و پدرش نگران فرزند دیگر خود هستند که امسال به همان مدرسه وارد خواهد شد و نگرانی از اینکه او چگونه می تواند با حجم تکالیف شبانه کنار بیاید. مادر معتقد است «این روش زندگی برای خانواده ها دیوانه کننده است».

در واقع او به گروه معترضین درباره غرق شدن کودکان در تکالیف پیوسته است. این مادران می گویند، فقط درباره مشق های هر شب نیست، بلکه حتی در تعطیلات و تابستان نیز کودکان تکالیف زیادی دارند. این حجم تکالیف منجر به فرسودگی های جدی می شود.

کودکان اگر استراحت نداشته باشند، نمی توانند دروس را یاد بگیرند و به خاطر بسپارند و از حجم مطالب وحشت می کنند و غر می زنند و به اجبار تکالیف را انجام می دهند. و در نتیجه پدران و مادران نیز به دلیل داشتن مسئولیت برای تحصیلات فرزندشان، در این فرایند درگیر می شوند.

نانسی کالیش نویسنده مخالفت با تکلیف، می گوید «به این صورت نیست که تکلیف ذاتا بد باشد، اما از حد تعادل خارج شده است. وقتی کودک به خانه می رسد، اولین سوالی که والدین می پرسند این است که چقدر مشق داری؟ برای بسیاری از خانواده ها، همه چیز حول تکالیف می چرخد، و تنش، دعوا و گریه به دنبال خواهد داشت.

این فقط یک تصویر کوچک است. شب به شب و سال به سال، تکالیف دوران کودکی سالم و خوب مانند بازی کردن، ورزش کردن، وقت گذراندن با دوستان و خانواده و حتی سر رفتن حوصله و شاید خلاقیت را از بین می برند.»

در پی گزارش اخیر ارائه شده توسط محققی در زمینه تکالیف، دکتر هریس کوپر، مخالفت ها در حال افزایش است. در یک بررسی جامع از 60 مطالعه از سال های 1987 تا 2003، او دریافت که عملا ارتباطی بین تکالیف و نمرات امتحان در دبستان وجود ندارد. زمانی که کودکان وارد مدرسه راهنمایی می شوند، افت تحصیلی رخ می دهد.

ارتقای عملکرد تنها بین دانش آموزان کلاس ششم تا نهم که هر شب تنها 90 دقیقه به انجام تکالیف می پردازند و دبیرستانی هایی که دو ساعته تکالیف خود را انجام می دهند، اتفاق می افتد؛ در واقع، نمرات امتحان افرادی که برای انجام دادن تکالیف شان زمان زیادی را صرف می کردند، افت می کند. کوپر می گوید: «حد پایین این است که تمام کودکان باید مشق بنویسند، اما مقدار و نوع آن باید به مقطع آن ها بستگی داشته باشد و همه چیز در حد متوسط خوب است».


3 کاری که والدین برای کمک به کودکان برای مدیریت تکالیف می توانند انجام دهند
 

ادامه مطلب